Over mij

Ik ben Dianne, 37 jaar, en ik woon samen met mijn vriend en onze twee zoons in Heerenveen.

Toen ik startte met fotograferen vond ik het vooral heel leuk om creatief bezig te zijn. Compositie, kleur, onderwerp, licht. Pas toen ik mama werd ging er een vuurtje branden en startte ik met niet alleen het vastleggen van mensen, maar van verbinding, van liefde en emotie. En dat is waar ik echt heel erg blij van word.

In 2021 werd ik voor het eerst mama. Onze dochter, Dani, is geboren toen ik 21 weken zwanger was. Dit was het heftigste en meest donkere wat ik ooit had meegemaakt. Ik verloor mijn kindje.

Toch heb ik altijd het gevoel gehad dat zij precies was wie ze moest zijn. Ze was precies goed zoals ze was. Alleen was zij niet gemaakt om op onze wereld te kunnen leven.

Ik ontdekte ook de band die je als moeder al met je kind hebt vanaf het moment dat je zwanger bent. Een wonderbaarlijke, onbreekbare band. Zo diep, zo puur, zo echt.

Haar verlies, maar ook ’gewoon’ het moeder worden, zorgt ervoor dat ik anders in het leven sta. Dat ik me steeds meer realiseer wat écht belangrijk is. Je gezin, je gezondheid, je geluk en plezier, je geliefden. That’s what matters. Niet die extra kilo’s, niet wat anderen van je vinden. Niet dit wat meer, of dat wat minder. 

Toen ons tweede kindje, onze zoon Ivar werd geboren merkte ik nóg meer ‘wow, hoe fantastisch is het dat wij dit gezin mogen zijn met elkaar’. En dat gevoel heb ik nog steeds. Inmiddels is ook ons derde kindje Mads geboren. En ik kan nog steeds soms naar ze kijken, vol ongeloof, vol trots, vol liefde. Dit zijn mijn zoons. Dit zijn mijn kinderen. Ik vind het heerlijk om mijn gezin vast te leggen. En als ik dan naar die foto’s kijk, knal ik nog meer uit elkaar van trots. Soms raken foto’s me heel erg. En door die foto’s ben ik me nog weer even extra bewust dat ze zo snel veranderen. Dan kijk ik weer naar een foto van een paar maanden terug, en lijkt dat alweer een heel ander persoon. Dat maakt het zo waardevol om te hebben.

Dit wil ik ook zo graag voor jou doen. Je even laten stil staan bij de liefde die jullie voor elkaar hebben. Hoe knap en slim en leuk en grappig je kinderen zijn. Bij de kuiltjes in hun wangen, de tandeloze monden, de natte kusjes, de lievelingsknuffel die altijd mee moet, de gele regenlaarzen die aan moeten ook al is het zomer. De kleine, normale dingen die jouw gezin uniek maakt.

Ik wil je laten zien dat dát zo bijzonder is. Dat dit nooit meer terugkomt.